บุคคลผู้ถูกศาลสั่งให้เป็นบุคคลสาบสูญมีสิทธิยื่นคำร้องขอต่อศาลให้สั่งถอนคำสั่งให้เป็นคนสาบสูญได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๖๓ วรรคหนึ่ง ทั้งการยื่นคำร้องมิใช่การที่ต้องทำด้วยตนเอง ผู้คัดค้านซึ่งศาลมีคำสั่งให้เป็นคนสาบสูญ มอบอำนาจให้ ป. ยื่นคำร้องขอให้ศาลสั่งถอนคำสั่งให้เป็นคนสาบสูญแทนได้โดยชอบ

               ตามฎีกานี้ มีประเด็นขึ้นสู่ศาลฎีกาว่า ผู้คัดค้าน(บุคคลผู้ถูกศาลสั่งให้เป็นคนสาบสูญ) มอบอำนาจให้ ป. ยื่นคำร้องขอให้ศาลสั่งถอนคำสั่งให้เป็นคนสาบสูญได้โดยชอบหรือไม่

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
               มาตรา ๖๓ เมื่อบุคคลผู้ถูกศาลสั่งให้เป็นคนสาบสูญนั้นเองหรือผู้มีส่วนได้เสียหรือพนักงานอัยการร้องขอต่อศาล และพิสูจน์ได้ว่าบุคคลผู้ถูกศาลสั่งให้เป็นคนสาบสูญนั้นยังคงมีชีวิตอยู่ก็ดี หรือว่าตายในเวลาอื่นผิดไปจากเวลาดังระบุไว้ในมาตรา ๖๒ ก็ดี ให้ศาลสั่งถอนคำสั่งให้เป็นคนสาบสูญนั้น แต่การถอนคำสั่งนี้ ย่อมไม่กระทบกระเทือนถึงความสมบูรณ์แห่งการทั้งหลายอันได้ทำไปโดยสุจริตในระหว่างเวลาตั้งแต่ศาลมีคำสั่งให้เป็นคนสาบสูญจนถึงเวลาถอนคำสั่งนั้น
               บุคคลผู้ได้ทรัพย์สินมาเนื่องแต่การที่ศาลสั่งให้บุคคลใดเป็นคนสาบสูญ แต่ต้องเสียสิทธิของตนไปเพราะศาลสั่งถอนคำสั่งให้บุคคลนั้นเป็นคนสาบสูญ ให้นำบทบัญญัติว่าด้วยลาภมิควรได้แห่งประมวลกฎหมายนี้มาใช้บังคับโดยอนุโลม
               มาตรา ๘๐๑ ถ้าตัวแทนได้รับมอบอำนาจทั่วไป ท่านว่าจะทำกิจใด ๆ ในทางจัดการแทนตัวการก็ย่อมทำได้ทุกอย่าง
               แต่การเช่นอย่างจะกล่าวต่อไปนี้ ท่านว่าหาอาจจะทำได้ไม่ คือ
               (๑) ขายหรือจำนองอสังหาริมทรัพย์
               (๒) ให้เช่าอสังหาริมทรัพย์กว่าสามปีขึ้นไป
               (๓) ให้
               (๔) ประนีประนอมยอมความ
               (๕) ยื่นฟ้องต่อศาล
               (๖) มอบข้อพิพาทให้อนุญาโตตุลาการพิจารณา