คำพิพากษาฎีกาที่ ๘๕๗๐/๒๕๖๐
               นอกจากที่ดินที่ผู้ตายระบุเลขที่โฉนดที่ดินในพินัยกรรมยกให้แก่ผู้ใดแล้ว ผู้ตายยังมีทรัพย์สินอื่นเป็นที่ดินอีก ๒ แปลง และเงินฝากในธนาคาร พ. ชื่อบัญชีผู้ร้อง หากผู้ตายมีเจตนาจะยกให้ผู้รับพินัยกรรมด้วยแล้วก็น่าจะระบุไว้ในพินัยกรรมให้ชัดเจน แม้หากผู้ตายจะจำเลข โฉนดที่ดินไม่ได้ แต่ก็สามารถระบุสถานที่ที่ดินตั้งอยู่ได้ เมื่อไม่ปรากฏว่าข้อความที่ผู้ตายจะตัดทายาทอื่นไม่ได้รับมรดก ดังนี้ จึงมีทรัพย์นอกพินัยกรรมของผู้ตาย ที่จะขอให้ศาลตั้งผู้จัดการมรดกของผู้ตาย

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
               มาตรา ๑๖๔๖ บุคคลใดจะแสดงเจตนาโดยพินัยกรรมกำหนดการเพื่อตายในเรื่องทรัพย์สินของตนเอง หรือในการต่าง ๆ อันจะให้เกิดเป็นผลบังคับได้ตามกฎหมายเมื่อตนตายก็ได้

เพิ่มเติม
               ฎีกาที่ ๑๘๔๘๙/๒๕๕๖ ป.พ.พ. มาตรา ๑๖๔๖ บัญญัติว่า บุคคลใดจะแสดงเจตนาโดยพินัยกรรมกำหนดการเพื่อตายในเรื่องทรัพย์สินของตนเอง หรือในการต่าง ๆ อันจะให้เกิดเป็นผลบังคับได้ตามกฎหมายเมื่อตนตายก็ได้ จากบทบัญญัติดังกล่าวผู้ที่จะทำพินัยกรรมกำหนดการเพื่อตายเกี่ยวกับทรัพย์สินได้นั้น จะต้องเป็นทรัพย์สินของตนเองเท่านั้น จะกำหนดการเผื่อตายเกี่ยวกับทรัพย์สินของบุคคลอื่นไม่ได้ การที่ผู้ตายฝากเงินกับธนาคารจำเลยที่ ๑ โดยเปิดบัญชีเงินฝากใช้ชื่อผู้ตายเพื่อผู้เยาว์ แสดงว่าผู้เยาว์เป็นเจ้าของเงินฝากในบัญชี เช่นนี้ กรรมสิทธิ์ในเงิน ย่อมตกเป็นของผู้เยาว์ในทันทีที่ธนาคารจำเลยที่ ๑ รับเงินเข้าบัญชีเงินฝาก ผู้ตายจึงไม่มีสิทธิทำพินัยกรรมยกเงินฝากดังกล่าวให้แก่ผู้ใด ข้อกำหนดในพินัยกรรมส่วนนี้ไม่มีผลบังคับ
               ฎีกาที่ ๖๒๙๗/๒๕๕๖ การทำพินัยกรรมคือการแสดงเจตนากำหนดการเผื่อตายในเรื่องทรัพย์สินของตนเองตาม ป.พ.พ. มาตรา ๑๖๔๖ และ ๑๖๔๗ แต่ข้อเท็จจริงได้ความว่า ขณะที่ทำพินัยกรรม ผู้ตายไม่รู้สึกตัว ไม่มีสติสัมปชัญญะ พูดจาไม่ได้ บังคับร่างกายของตนก็ไม่ได้ จึงไม่สามารถที่จะแสดงเจตนากำหนดการเพื่อตายได้ด้วยตนเอง ข้อความในพินัยกรรมจึงมิใช่เจตนาอันแท้จริงของผู้ตาย แต่เป็นข้อความที่แสดงเจตนาของผู้แอบอ้างจัดทำขึ้นเอง จึงเป็นพินัยกรรมปลอม ไม่มีผลบังคับตามบทบัญญัติของกฎหมายดังกล่าว
               ฎีกาที่ ๘๗๔๗/๒๕๕๐ สถานที่ทำพินัยกรรมไม่ใช่ข้อสาระสำคัญของแบบแห่งพินัยกรรมซึ่งจำต้องระบุไว้แต่อย่างใด ดังนั้น การที่ระบุสถานที่ทำพินัยกรรมผิดจากความเป็นจริงไม่ทำให้พินัยกรรมต้องเสียไปแต่อย่างใด