คำพิพากษาฎีกาที่ ๖๕๒๗/๒๕๖๑
               ข้อกำหนดในพินัยกรรมของ ส. ที่ยกที่ดินที่ ส. ได้รับสิทธิโดยการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรมตามพระราชบัญญัติการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม พ.ศ.๒๕๒๔ ให้แก่ ถ. มารดาของโจทก์ เป็นการต้องห้ามตามพระราชบัญญัติการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม พ.ศ.๒๕๑๔ มาตรา ๓๙๙ ย่อมเป็นการใดมีวัตถุประสงค์เป็นการต้องห้ามชัดแจ้งโดยกฎหมายการนั้นเป็นโมฆะตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๕๐ โจทก์ไม่อาจอาศัยสิทธิตามพินัยกรรมของ ส. มาเรียกร้องให้จำเลยแบ่งที่ดินได้ตามคำฟ้อง

               ตามฎีกานี้ ส. ทำพินัยกรรมยกที่ดินยกที่ดินโฉนดเลขที่ ๒๐๘๐๖ เนื้อที่ ๔ ไร่ ๖ ตารางวา ให้แก่ ถ. มารดาของโจทก์ ซึ่งปรากฏว่าที่ดินโฉนดเลขที่ ๒๐๘๐๖ เป็นที่ดินที่ ส. ได้รับสิทธิโดยการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรมตาม พ.ร.บ.ปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม พ.ศ.๒๕๑๘

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
               มาตรา ๑๕๐ การใดมีวัตถุประสงค์เป็นการต้องห้ามชัดแจ้งโดยกฎหมายเป็นการพ้นวิสัยหรือเป็นการขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน การนั้นเป็นโมฆะ