คำพิพากษาฎีกาที่ ๒๘๔๖/๒๕๖๒
               โจทก์ขายเงินดาวน์ให้แก่ ว. โดยมีข้อตกลงให้ ว. ไปเปลี่ยนชื่อผู้เช่าซื้อจากชื่อโจทก์เป็นชื่อ ว. ต่อบริษัทผู้ให้เช่าซื้อ ถือได้ว่าเป็นการตกลงซื้อขายสิทธิตามสัญญาเช่าซื้อ มิใช่ตกลงซื้อขายหรือเช่าซื้อรถยนต์พิพาทต่อกัน แม้โจทก์จะมิได้เป็นเจ้าของรถยนต์พิพาทโจทก์ก็มีอำนาจทำได้ไม่เป็นการฝ่าฝืนสัญญาเช่าซื้อ และไม่เป็นการใช้สิทธิโดยไม่สุจริต
               รถยนต์พิพาทสูญหายเพราะถูก ว. ยักยอกไปซึ่ง ว. เป็นผู้รับมอบรถยนต์พิพาทจากตัวแทนโจทก์ อันเนื่องมาจากโจทก์และ ว. ตกลงซื้อขายสิทธิตามสัญญาเช่าซื้อต่อกัน ว. หาใช่ผู้เช่า ผู้เช่าซื้อ ผู้รับจำนอง หรือผู้ซื้อรถยนต์พิพาทจากโจทก์ไม่ กรณีไม่เข้าข้อยกเว้นความรับผิด ตามเงื่อนไขความคุ้มครองกรมธรรม์ประกันภัยรถยนต์ที่ไม่คุ้มครองความสูญหายอันเกิดจากการลักทรัพย์หรือยักยอกทรัพย์โดยบุคคลได้รับมอบหมายหรือครอบครองรถยนต์ตามสัญญาเช่า สัญญาเช่าซื้อหรือ สัญญาจำนำหรือโดยบุคคลที่จะกระทำสัญญาดังกล่าว จำเลยซึ่งเป็นผู้รับประกันภัยไม่อาจหลุดพ้นจากความรับผิดตามกรมธรรม์ประกันภัย

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
               มาตรา ๔๕๓ อันว่าซื้อขายนั้น คือสัญญาซึ่งบุคคลฝ่ายหนึ่ง เรียกว่าผู้ขาย โอนกรรมสิทธิ์แห่งทรัพย์สินให้แก่บุคคลอีกฝ่ายหนึ่ง เรียกว่าผู้ซื้อ และผู้ซื้อตกลงว่าจะใช้ราคาทรัพย์สินนั้นให้แก่ผู้ขาย
               มาตรา ๘๖๑ อันว่าสัญญาประกันภัยนั้น คือสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่งตกลงจะใช้ค่าสินไหมทดแทน หรือใช้เงินจำนวนหนึ่งให้ในกรณีวินาศภัยหากมีขึ้น หรือในเหตุอย่างอื่นในอนาคตดังได้ระบุไว้ในสัญญา และในการนี้บุคคลอีกคนหนึ่งตกลงจะส่งเงินซึ่งเรียกว่า เบี้ยประกันภัย