คำพิพากษาฎีกาที่ ๗๑๒๑/๒๕๖๐

               จำเลยมีเจตนาฆ่าผู้ตายแม้กระทำโดยบันดาลโทสะ แต่ก็เป็นการกระทำโดยจงใจต่อผู้ตายโดยผิดกฎหมาย จึงเป็นการกระทำละเมิดต่อผู้ตาย ตาม ป.พ.พ. มาตรา ๔๒๐ จำเลยมีหน้าที่ต้องชดใช้ค่าสินไหมทดแทน

               ค่าใช้จ่ายในการจัดงานครบรอบวันตาย ๗ วัน และ ๑๐๐ วัน ไม่ถือเป็นค่าใช้จ่ายในการปลงศพหรือค่าใช้จ่ายอันจำเป็นอย่างอื่นที่ผู้ร้องพึงมีสิทธิเรียกได้ตามกฎหมาย แต่ค่าติดตามหาผู้ตายเป็นค่าใช้จ่ายที่ต้องเสียไปเพื่อติดตามให้ได้ศพผู้ตายกลับมาจัดการตามประเพณี ถือเป็นค่าใช้จ่ายอันจำเป็นในการจัดการศพ ตาม ป.พ.พ. มาตรา ๔๔๓

               ค่าเสียหายเป็นค่าขาดรายได้ของผู้ตายโดยประมาณการจากรายได้ที่ผู้ตายได้รับก่อนตายไปจนถึงวันที่ผู้ตายจะมีอายุครบ ๖๐ ปี ไม่ใช่ค่าสินไหมทดแทนที่กฎหมายบัญญัติให้ผู้ร้องมีสิทธิเรียกจากจำเลยได้ในกรณีทำให้ถึงตาย ตาม ป.พ.พ. มาตรา ๔๔๓, ๔๔๕ และ ๔๔๖ ผู้ร้องไม่มีสิทธิเรียกจากจำเลย

 

เพิ่มเติม

               ประเด็นค่าขาดรายได้ก่อนตายหรือหลังตาย

               ฎีกาที่ ๘๖๘๓/๒๕๕๙ ค่าขาดประโยชน์ทำมาหาได้ก่อนตายเป็นค่าสินไหมทดแทนตาม ป.พ.พ.มาตรา ๔๔๓ วรรคสอง แต่ค่าสินไหมทดแทนที่ผู้ตายไม่สามารถทำงานได้จนถึงอายุ ๖๐ ปี เพราะผู้ตายถูกจำเลยทั้งสามกระทำละเมิดจนถึงแก่ความตายเสียห่อน มิใช่ค่าขาดประโยชน์ทำมาหาได้ที่ผู้ตายมีสิทธิเรียกร้องจากผู้กระทำละเมิดตามมาตรา ๔๔๓ วรรคสอง แต่เป็นส่วนหนึ่งของค่าขาดไร้อุปการะตามมาตรา ๔๔๓ วรรคสาม โจทก์ที่ ๑ มีสิทธิเรียกร้องได้ตามฟ้อง

 

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์

               มาตรา ๔๔๓ ในกรณีทำให้เขาถึงตายนั้น ค่าสินไหมทดแทนได้แก่ค่าปลงศพรวมทั้งค่าใช้จ่ายอันจำเป็นอย่างอื่น ๆ อีกด้วย

               ถ้ามิได้ตายในทันที ค่าสินไหมทดแทนได้แก่ค่ารักษาพยาบาลรวมทั้งค่าเสียหายที่ต้องขาดประโยชน์ทำมาหาได้เพราะไม่สามารถประกอบการงานนั้นด้วย

               ถ้าว่าเหตุที่ตายลงนั้นทำให้บุคคลหนึ่งคนใดต้องขาดไร้อุปการะตามกฎหมายไปด้วยไซร้ ท่านว่าบุคคลคนนั้นชอบที่จะได้รับค่าสินไหมทดแทนเพื่อการนั้น