คำพิพากษาฎีกาที่ ๑๒๔๓/๒๕๖๓
ตามพินัยกรรมแบบเอกสารฝ่ายเมืองที่ผู้ตายทั้งสองทำขึ้น
มิได้มีข้อความว่า เมื่อผู้ทำพินัยกรรมคนใดถึงแก่ความตายก่อน
ให้ทรัพย์มรดกตกแก่ผู้ทำพินัยกรรมอีกคนหนึ่ง ส่วนที่พินัยกรรมดังกล่าว ข้อ ๑ ระบุความว่า
ให้ทรัพย์สินของผู้ทำพินัยกรรมที่ถึงแก่ความตายก่อนตกอยู่ในความปกครองควบคุมดูแลของผู้ทำพินัยกรรมที่ยังมีชีวิตอยู่แต่ผู้เดียวโดยให้ผู้ทำพินัยกรรมซึ่งยังมีชีวิตอยู่มีสิทธิใช้สอย
เก็บกิน เก็บผลประโยชน์หรือทำประโยชน์ในทรัพย์สินทั้งหมดของผู้ทำพินัยกรรมซึ่งถึงแก่ความตายก่อน
และห้ามมิให้บุตรหรือทายาทคนใดเข้าไปยุ่งเกี่ยวหรือครอบครองหรือทำประโยชน์ในทรัพย์สินของผู้ทำพินัยกรรมที่ถึงแก่ความตายก่อนนั้น
เป็นเพียงระบุให้สิทธิในการทำประโยชน์ในทรัพย์มรดกของผู้ทำพินัยกรรมที่ถึงแก่ความตายก่อน
คือผู้ตายที่ ๑ แก่ผู้ทำพินัยกรรมที่ยังมีชีวิตอยู่คือผู้ตายที่ ๒ เท่านั้น มิใช่การระบุยกกรรมสิทธิ์ในทรัพย์มรดกของผู้ตายที่
๑ แก่ผู้ตายที่ ๒ แต่เพียงผู้เดียว และต้องถือว่าผู้ตายที่ ๒ ครอบครองทรัพย์มรดกของผู้ตายที่
๑ แทนทายาทของผู้ตายที่ ๑ ดังนี้ ยังคงมีทรัพย์มรดกของผู้ตายที่ ๑ ที่ผู้ร้องจะดำเนินการจัดการตามพินัยกรรมแบบเอกสารฝ่ายเมือง
ผู้ร้องจึงร้องขอเป็นผู้จัดการมรดกของผู้ตายที่ ๑
ตามพินัยกรรมแบบเอกสารฝ่ายเมืองได้ ทั้งพินัยกรรมระบุตั้งผู้ร้องเป็นผู้จัดการมรดก
ศาลชอบที่จะตั้งผู้ร้อง เป็นผู้จัดการมรดกของผู้ตายที่ ๑ เพียงผู้เดียว
เพิ่มเติม
ฎีกาที่
๓๓๘๑/๒๕๔๙ ข้อความตามข้อกำหนดในข้อ ๓ นั้นระบุว่าเงินสดยกให้ ส.
และผู้ร้องเป็นผู้ดูแล จากข้อความดังกล่าวกำหนดให้ผู้ร้องและ ส. เป็นเพียงผู้ดูแลเท่านั้นหาได้ยกกรรมสิทธิ์เงินสดดังกล่าวให้แก่ผู้ร้องและ
ส. ไม่ และไม่ได้กำหนดโดยชัดแจ้งว่ายกเงินสดดังกล่าวให้บุคคลหนึ่งบุคคลใดจำนวนมากน้อยเพียงใดข้อกำหนดในพินัยกรรมข้อ
๓ จึงตกเป็นโมฆะตาม ป.พ.พ. มาตรา ๑๗๐๖ (๒) (๓) เมื่อข้อกำหนดในพินัยกรรมข้อ ๓ ตกเป็นโมฆะ
ทรัพย์มรดกส่วนนั้นย่อมตกทอดแก่ทายาทโดยธรรมตาม ป.พ.พ. มาตรา ๑๖๙๙ ผู้ร้องมิได้เป็นทายาทโดยธรรมของเจ้ามรดก
ผู้คัดค้านทั้งสามเป็นทายาทโดยธรรมของเจ้ามรดกจึงสมควรตั้งผู้คัดค้านทั้งสามเป็นผู้จัดการมรดกทรัพย์มรดกซึ่งเป็นเงินฝากไว้ที่ธนาคารกับทรัพย์มรดกอื่นฝ่าย
เดียว
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๑๖๙๙ ถ้าพินัยกรรม หรือข้อกำหนดในพินัยกรรม เกี่ยวกับทรัพย์สินรายใดเป็นอันไร้ผลด้วยประการใด ๆ ทรัพย์สินรายนั้นตกทอดแก่ทายาทโดยธรรมหรือได้แก่แผ่นดิน แล้วแต่กรณี
0 Comments
แสดงความคิดเห็น