คำพิพากษาฎีกาที่ ๓๔๖/๒๕๖๔ 

               ผ. ขายที่ดินพิพาทให้แก่ผู้ร้อง เมื่อการครอบครองที่ดินพิพาทของผู้ร้องไม่ปรากฏว่ามีบุคคลใดโต้แย้งคัดค้าน การเข้าครอบครองที่ดินพิพาทของผู้ร้องเป็นการเข้าครอบครองโดยความสงบและโดย เปิดเผยด้วยเจตนาเป็นเจ้าของแล้วตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๓๘๒

               การนับระยะเวลาในการครอบครองติดต่อกันตามประมวล กฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๓๘๒ ถือเอาระยะเวลาครอบครองของฝ่ายผู้ครอบครอง การที่ ผ. เจ้าของที่ดินนำที่ดินพิพาทไปจดทะเบียนจำนองหามีผลกระทบต่อการนับระยะเวลาในการครอบครองปรปักษ์ที่ดินพิพาทไม่ เมื่อผู้ร้องครอบครองที่ดินพิพาทมาจนถึงวันฟ้องเป็นระยะเวลาติดต่อกันเกินกว่า ๑๐ ปีแล้ว ผู้ร้องย่อมได้ไปซึ่งกรรมสิทธิ์ในที่ดินพิพาทโดยการครอบครองปรปักษ์ตามบทกฎหมายดังกล่าว

 

               ตามฎีกานี้  ผู้คัดค้านฎีกาว่า ผ. เจ้าของเดิมมีการนำโฉนดที่ดินพิพาท จดทะเบียนจำนองต่อสถาบันการเงินอันเป็นการกระทบสิทธิครอบครองของผู้ร้องมาโดยตลอด เพิ่งมีการชำระเงินแก่เจ้าหนี้และจดทะเบียนไถ่ถอนจำนองเพื่อค้ำประกันหนี้กู้ยืมเมื่อปี ๒๕๕๒ ผู้ร้องยื่นคำร้องขอแสดงกรรมสิทธิ์ต่อศาลในวันที่ ๒๖ ธันวาคม ๒๕๖๐ จึงยังไม่ครบกำหนดระยะเวลา ๑๐ ปี ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๓๘๒

 

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์

               มาตรา ๑๓๘๒ บุคคลใดครอบครองทรัพย์สินของผู้อื่นไว้โดยความสงบและโดยเปิดเผยด้วยเจตนาเป็นเจ้าของ ถ้าเป็นอสังหาริมทรัพย์ได้ครอบครองติดต่อกันเป็นเวลาสิบปี ถ้าเป็นสังหาริมทรัพย์ได้ครอบครองติดต่อกันเป็นเวลาห้าปีไซร้ ท่านว่าบุคคลนั้นได้กรรมสิทธิ์