คำพิพากษาฎีกาที่ ๒๘๒/๒๕๖๗ 

               จุดจอดรถยนต์ที่เอาประกันภัยอยู่ใกล้ร้านขายแบตเตอรี่และจุดที่โจทก์ติดต่อขอซื้อแบตเตอรี่กับเจ้าของร้าน การติดต่อขอซื้อแบตเตอรี่ใช้เวลาประมาณ ๖ นาที เป็นเวลากลางวันทั้งไม่มีสิ่งใดปิดบังจุดที่จอดรถยนต์ซึ่งอยู่หน้าร้านค้าหรืออาคารที่พักอาศัยของบุคคลอื่นและเยื้องกับร้านขายแบตเตอรี่เล็กน้อย การจอดรถยนต์ของโจทก์ในลักษณะวางกุญแจไว้ที่เบาะข้างคนขับด้านหน้าไม่ล็อกประตู ก็ยังอยู่ในวิสัยที่โจทก์สามารถดูแลรักษารถยนต์ของโจทก์ได้ มิใช่การละทิ้งการ ครอบครองชั่วคราว รถยนต์ยังอยู่ในความครอบครองของโจทก์ แม้พอ ถือได้ว่าโจทก์มีส่วนประมาทเลินเล่ออยู่บ้างแต่ก็ยังถือไม่ได้ว่าเป็นความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง ไม่เข้าข้อยกเว้นความรับผิดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๘๗๙ และข้อตกลงตามกรมธรรม์ประกันภัยที่จะทำให้จําเลยซึ่งเป็นผู้รับประกันภัยหลุดพ้นจากความ รับผิด จําเลยต้องรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่โจทก์

 

เพิ่มเติม

               ฎีกาที่ ๗๓๖/๒๕๒๕ ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๘๗๙ บัญญัติว่า ผู้รับประกันภัยไม่ต้องรับผิดในเมื่อความวินาศภัยหรือเหตุอื่นซึ่งได้ระบุไว้ในสัญญานั้นได้เกิดขึ้นเพราะความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงของผู้เอาประกันภัยหรือผู้รับประโยชน์นั้น เป็นบทบัญญัติที่ยกเว้นความรับผิดของผู้รับประกันภัย จึงต้องตีความโดยเคร่งครัดว่าหมายถึง ความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงของผู้เอาประกันภัย หรือผู้รับประโยชน์เองเท่านั้น ไม่หมายรวมถึง ความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงของลูกจ้างผู้เอาประกันภัยหรือผู้รับประโยชน์ด้วย